| 1 | |
HStAOrient5a: 87v ve Delv ve Ḥūt. Ve her faṣluñ bürūc‑i evveline münqalıb dėrler // ki anda bir faṣldan faṣl‑i āḫara intiqāl vardur. İkinci // burcına burc‑i s̱ābit dėrler. Ol faṣluñ havā‑yi maḫṣūṣı anda // s̱ābit olur. Ve üçinci burcına ẕū‑cesedeyn dėrler ki ol // faṣluñ hevāsı gelicek faṣluñ hevāsı ile mümtezic olur. // Ve ḥudā‑i taʿālā her burcda kevākib‑i s̱ābite ḫalq ėtmişdür ārāyiş‑i // āsmān içün. Qāla llāhu taʿālā: Wa‑laqad ǧaʿalnā fī s‑samāʾi burūǧan // wa‑zayyannāhā li‑n‑nāẓirīna. Ve eger dileseñ ki Qamer her gün qanġı // burcda idügin bilesin ḥisāb eyle ki māh‑i ʿarabīden qaç gün // geçmişdür. Baʿdehū ol eyyām‑i güẕeşte müżāʿaf eyle. Ve cümlenüñ // üzerine beş ʿaded daḫı ziyāde eyle. Baʿdehū maʿlūm ola ki // āftāb qanġı burcdadur. Pes ol āftāb olduġı // burcdan ʿadd eyle ve her burcda ol eyyām‑i güẕeştenüñ // ʿadedinden beş ʿaded ṭarḥ eyle. ʿAded‑i mezbūr qanġı burcda // tamām olursa māh ol burcdadur. Eger bāqī qalan // ʿaded beşden eksik ise ol burcı tamām // qaṭʿ ėtmemiş olur. Eger ittifāq āftāb ol gün āḫar // burca gelmiş olsa Qamer‑i evvel ṣoñra gelen burcda vāqiʿ // ola. Naṣīr-i Ṭūsī bu maʿnāyı naẓm ėtmişdür. Rubāʿī: [ḫafīf: – v ‑ ‑ / v ‑ v ‑/ v v – resp. ‑ ‑] |